Οι ιστορίες του Ρωμύλου και του Ρέμου, του Όσιρι και του Μωυσή μοιράζονται ένα κοινό έδαφος. Γιατί το πρωταρχικό θέμα των αρχαίων ανθρώπων και η αρχή της κληρονομιάς τους είναι ένας άνθρωπος που επιπλέει σε ένα ποτάμι για να ξεφύγει από τον κίνδυνο από έναν άλλο απειλητικό άνθρωπο; Είναι τυχαίο ότι οι ηγέτες αυτών των ανθρώπων στάλθηκαν όλοι στο ποτάμι για να γλιτώσουν από τη δίωξη; Ή είναι όλες αυτές οι ιστορίες πρακτικά ίδιες; Αυτό το άρθρο εξετάζει τις ομοιότητες των ιστοριών της ίδρυσης της αρχαίας Ρώμης, της αρχαίας Αιγύπτου και του αρχαίου Ισραήλ.

Η ιστορία του Ρωμύλου και του Ρέμου

Στην ιστορία Romulus και ο Ρέμος Τα δίδυμα αδέρφια, οι ιδρυτές της αρχαίας Ρώμης, στέλνονται μέσω του ποταμού Τίβερη σε ένα καλάθι από τη μητέρα τους, την πριγκίπισσα Rhee, για να γλιτώσουν από τη δίωξη από τον βασιλιά Amulius, ο οποίος εκθρόνισε τον πατέρα της πριγκίπισσας Rhey, Numitor. Θα τα βρει λύκος θηλυκόπου τα ανατρέφει ως δικά τους.

Η ιστορία του Όσιρι

Όσιρις και Ίσις

Στην ιστορία Osiris είναι αυτός και η γυναίκα του Isis αγαπημένοι ηγέτες του αιγυπτιακού λαού. Ο αδερφός του Όσιρις Ο Seth τον ζηλεύει και καταστρώνει σχέδιο για να απαλλαγεί από τον διάσημο αδερφό του. Κατασκευάζει ένα πλωτό πλοίο και εξαπατά τον αδερφό του να μπει στο σκάφος, μετά το κλειδώνει και τον στέλνει στον Νείλο. Η βασίλισσα θα βρει τότε το πλοίο.

Η ιστορία του Μωυσή

Ο Μωυσής στο καλάθι

Στην ιστορία του Στον Μωυσή Η μητέρα του φοβάται για τη ζωή του επειδή ο σημερινός φαραώ έχει εκδώσει διάταγμα να σκοτώσει όλα τα αρσενικά εβραϊκά παιδιά στο βασίλειο ρίχνοντάς τα στο ποτάμι για να πνιγούν. Τον στέλνει κατά μήκος του ποταμού Νείλου σε ένα καλάθι και κατά ειρωνικό τρόπο, η κόρη του Φαραώ τον ανακαλύπτει και τον μεγαλώνει σαν δικό του, μαζί με τη βοήθεια της «μάνας» του Μωυσή, την οποία η αδελφή του Μωυσή, η Μίριαμ, παρουσιάζει στην πριγκίπισσα ως νοσοκόμα.

Ο Μωυσής γίνεται ο αγαπημένος του βασιλιά, ο δεύτερος θετός γιος. Κατέχει πολλά μυστήρια και διδασκαλίες Kemet (Αίγυπτος).

Σύγκριση τριών ιστοριών

Εκτός από μερικές λεπτομέρειες, οι απαρχές αυτών των ιστοριών είναι πανομοιότυπες. Υπάρχει ένας κακός που αποτελεί μεγάλη απειλή για τους άντρες και με κάποιο τρόπο στέλνεται κάτω από το ποτάμι. Μια γυναίκα περιμένει στις όχθες του ποταμού για να τον σώσει. Αλλά αυτό είναι το τέλος των ομοιοτήτων.

Ο Ρωμύλος και ο Ρέμος τελικά γίνονται άντρεςπου στη συνέχεια διαφωνούν για τις πόλεις που πρέπει να χτίσουν. Romulus σκοτώνει Ρέμα και μετά ιδρύεται από αυτόν Ρώμη. Μωυσής τελικά, ως ενήλικας, θα φέρει τον εβραϊκό λαό του από την αιγυπτιακή σκλαβιά στην ελευθερία. Ο Όσιρις βρίσκεται από τον Σεθ και κόβεται σε κομμάτια, τα οποία απλώνει παντού Αίγυπτος. Η Isis βρίσκει μέρη του σώματός του και θα τον μεγαλώσει αρκετά για να συλλάβει ένα γιο με το όνομά του Horus, οι οποίες θα εκδικηθεί τον θείο του Σεθ.

Ο Μύθος του Όσιρι και της Ίσιδας - Η οργή του Σεθ

Παρά το γεγονός ότι κάθε ιστορία τελειώνει πολύ διαφορετικά, οι λεπτομέρειες είναι πολύ παρόμοιες και στις τρεις. Η ιστορία του Ρωμύλου και του Ρέμου είναι παρόμοια με την ιστορία του Μωυσήγιατί μια γυναίκα τα σώζει και τα μεγαλώνει. Ωστόσο, η ουσιαστική διαφορά μεταξύ των δύο ιστοριών είναι ότι η μία γυναίκα είναι λύκος και η άλλη είναι κόρη φαραώ. Στην περίπτωση της ιστορίας του Όσιρι, μια γυναίκα τον σώζει επίσης από το νερό, αλλά δεν τον μεγαλώνει. Αντίθετα, περνά στο σώμα του Isis.

Τότε είναι εδώ πτυχή ενός τσακωμένου αδελφούπου περιλαμβάνεται στην ιστορία του Ρωμύλου και του Ρέμου και στην ιστορία του Όσιρι και του Σεθ. Ο Ρωμύλος και ο Ρέμος διαφωνούν όταν είναι ενήλικες - μαλώνουν για το ποιος πρέπει να κυβερνήσει. Ο Όσιρις και ο Σεθ μαλώνουν επίσης όταν είναι ενήλικες, αλλά αυτό συμβαίνει επειδή ο Σεθ ζηλεύει την κυριαρχία του Όσιρι.
Η τελευταία αλλά θεμελιώδης ομοιότητα είναι στο πώς ο καθένας κατεβαίνει στο ποτάμι. Ο Ρωμύλος και ο Ρέμος κολυμπούν σε ένα καλάθι. Ο Μωυσής επιπλέει σε ένα καλάθι. και ο Όσιρις επιπλέει σε αυτό που περιγράφεται ως τάφος. Ο ενοποιητικός παράγοντας μεταξύ των τριών ιστοριών είναι σημαντικός και τα στοιχεία και των τριών φαίνεται να αλληλοκαλύπτονται.

Lactus και Remus θηλάζοντες λύκοι. Μωυσής στη Σιτίνα

Γιατί αυτές οι φαινομενικά διαφορετικές ιστορίες είναι τόσο εντυπωσιακά παρόμοιες;

1. Ο συγγραφέας των ιστοριών είναι το ίδιο πρόσωπο (ίδια πηγή): Είναι δυνατόν αυτές οι ιστορίες να γράφτηκαν όλες από το ίδιο πρόσωπο στην αρχαιότητα; Οι Ρωμαίοι γραφείς θα γνώριζαν αυτή την ιστορία επειδή οι Ρωμαίοι είχαν πολλή επαφή με τους Αιγύπτιους. Ομοίως, τα παιδιά του Ισραήλ υποδουλώθηκαν από τους Αιγύπτιους σε ένα σημείο της ιστορίας τους. Επομένως, αυτή η ιστορία θα τους ήταν πολύ γνωστή και θα τους μεταδόθηκε από τους απαγωγείς τους. Είναι πιθανό ότι το άτομο που δημιούργησε αρχικά την ιστορία του Όσιρι είναι ο εμπνευστής αυτής της ιστορίας.
2. Κάθε αρχαίο έθνος είχε μια εκδοχή της ίδιας ιστορίας: Σχεδόν κάθε αρχαίο έθνος έχει ιστορίες πλασμάτων που μοιράζονται. Οι αρχαίοι μελετητές πιθανώς συναγωνίστηκαν για να δημιουργήσουν έναν περισσότερο ή λιγότερο συναρπαστικό μύθο προκειμένου να προωθήσουν τη συνάφειά τους με τους συγχρόνους τους.
3. Χάθηκε στη μετάφραση (μία πηγή και πολλές ερμηνείες): Μια άλλη εξήγηση θα μπορούσε να είναι ότι η βάση της ιστορίας είναι μία, αλλά λόγω της μετάφρασης σε διαφορετικές γλώσσες και χάρη στο στυλιζάρισμα των μεταφραστών, άρχισαν να ζουν τη δική τους ζωή.
4. Χάθηκε στη μετάφραση (πολλαπλές εκδόσεις ερμηνεύονται παρόμοια): Μπορούμε να φανταστούμε μια αντίστροφη κατάσταση όπου υπάρχουν τρεις ανεξάρτητες ιστορίες. Οι μεταφραστές αποτυπώνουν ένα παρόμοιο genius loci κάνοντας μια αναλογία. Σε μια προσπάθεια να διασφαλίσουν ότι οι αναγνώστες κατανοούν την ιστορία, οι μεταφραστές μπορεί να βασίστηκαν πάρα πολύ σε μύθους στο δικό τους χρονικό πλαίσιο και στην κατανόησή τους για να μεταδώσουν ιστορίες από το παρελθόν. Ως αποτέλεσμα, αυτές οι ιστορίες μπορεί να είναι ακόμα κι αν είναι διαφορετικά, κατεστραμμένο από τον μεταφραστή.

Exodus: Μια αληθινή ιστορία απέλασης από την Αίγυπτο

Οι ιστορίες του Ρωμύλου και του Ρέμου, του Όσιρι και του Μωυσή είναι πραγματικά μοναδικές στην προέλευση ή προέρχονται όλες από την ίδια πηγή; Υπάρχουν ακόμη ερωτήματα στα οποία δεν έχουμε σαφείς απαντήσεις.